Na onze eerste echo kregen we niet echt positief nieuws te horen maar het was ook geen 100% negatief. Het juiste woord na de eerste echo was ONZEKER.
Ik moest die zelfde dag nog bloed laten prikken om mijn waarden te controleren.
Na een dag in best wat spanning gezeten te hebben mogen we weer voor een echo en dit keer gelukkig gewoon bij mijn eigen gynaecoloog in het ziekenhuis.
We zitten in de wachtkamer, je kunt een spelt horen vallen. Tegenover ons zit nog een stel en ik weet nog heel goed dat ik dacht wat heeft zij een mooie buik. Ik kon me nog niet voorstellen dat mijn buik ook (hopelijk) ooit zo mooi zou groeien.
We worden geroepen en gaan naar binnen. Hij begint zoals elke echoscopist of gynaecoloog met de vraag ‘’Hoe gaat het met je?’’ Ik begrijp dat ze dat goed bedoelen en het ook moeten vragen in het belang van de zwangerschap en alles eromheen maar kunnen die vragen niet gewoon na de echo gesteld worden denk ik wel eens.. Op zo’n moment zit je meestal in spanning en wil je zo snel mogelijk weten hoe het met je kindje gaat en niet eerst een paar vragen beantwoorden.
Dan krijgen we de uitslag van mijn bloedwaarden van 2 dagen terug te horen. ‘’Je waarden zijn gestegen dus we zullen nu wel duidelijk iets moeten zien.’’ Zegt mijn gynaecoloog. ‘’Dat hoop ik wel ja’’ is mijn antwoord en verder kan ik niks eruit gooien en ben op van de zenuwen.
Ik mag gaan liggen en er word ALWEER (Ik begin het toch echt nu als iets heftigs te ervaren) een inwendige echo gemaakt.
Jeffery staat bij mijn voeteneind en hij kijkt naar het scherm waar alles op te zien is. Het scherm is nog weggedraaid van mij dus ik kan niks zien en kijk alleen maar naar Jeffery en de gynaecoloog om iets aan hun blik te kunnen merken.
Beide lijken wel van steen ik heb geen idee wat ze denken. Dan zie ik iets aan Jeffery, het is niet veel maar ik zie iets aan hem en denk meteen hij ziet niks op het scherm… Ik voel bijna een mes door mijn hart gedrukt worden.
Het scherm word gedraaid en hij zegt ‘’Ik zie helaas niks in je baarmoeder. Wel zie ik een grote plek op je eierstok ik ga even beter kijken dit kan niet zo lekker zijn.’’
Ik zal maar niet omschrijven hoe dat voelde maar heel netjes gezegd was het vreselijk.
Ik weet nog dat ik dacht niet laten merken dat dit pijn doet want misschien ziet hij toch iets. Gewoon even op je tanden bijten straks krijg je goed nieuws. Dat bleef ik maar in mezelf herhalen want nog steeds wist ik zeker het zit goed jullie doen iets fout.
De plek werd weer opgemeten en deze leek nog groter te zijn geworden wat geen goed teken was. We gingen even om de tafel zitten en we kregen letterlijk te horen. Dit ziet er niet goed uit. Morgen moeten jullie terug komen en dan gaan we bepalen hoe we verder gaan. Het enigste wat ik eruit kon krijgen was. ‘’Hoe kan het dan dat het wel goed voelt. De vorige keren had ik een slecht voorgevoel en dat klopte maar nu heb ik een goed gevoel over deze zwangerschap. ( Telt dat dan niet dacht ik nog bij mezelf)
Ik moet weer bloed laten prikken voor mijn waarden. De gynaecoloog denkt dat het wel eens weer heel erg mis kan zijn maar op wat voor manier durft hij nog niet te zeggen. Wel zegt hij nog even snel ‘’Als je gevoel echt zo sterk is houd daar dan zo lang mogelijk aan vast soms zitten wij er ook wel eens naast’’….
De volgende dag gaan we weer voor een echo naar het ziekenhuis. (echo nummer 3 inmiddels in 4 dagen tijd. Deze keer bij iemand anders. Ik mag meteen gaan liggen en deze keer in zo’n speciale stoel ervoor wat ik echt nog erger vind!!!
Dit keer is het een hele lieve vrouw die de ja alweer inwendige echo maakt..
Ze kijkt en zegt al redelijk snel sorry ik zie niks behalve die plek op je eierstok. Ze meet deze weer op en gelukkig is de meting nog het zelfde als de dag ervoor. Ik zeg dat er de 1e keer echt een stipje te zien was en vraag of ze nog een keer wilt kijken. Ik kijk heel goed mee deze keer.
DAAR roep ik nu best hard. Ik zie weer hetzelfde stipje als op de 1e echo. Dat is wel heel klein en bijna niet te zien zegt ze. Dat kan haast niet. Ik antwoord met ‘’Ik ben ook pas net 4 weken, dan is er toch ook niet veel te zien?!!’’
Na de echo hebben we nog even gepraat over mijn kwaaltjes en mijn gevoel erover. Ze luistert heel fijn en geeft aan dat ik best gelijk kan hebben en het gewoon echt afwachten is. Ze zegt ‘’ Als je gevoel de vorige keer klopte en nu heel anders is en je kwaaltjes hebt zou ik gewoon bij jezelf blijven en niet te snel opgeven.’’
Er word weer een echo in gepland voor de volgende dag bij mijn gynaecoloog en met die echo word er echt bepaald wat we gaan doen..
Ben je benieuwd hoe dit afloopt lees volgende week verder.