Na voor mijn gevoel een hele lange tijd kijkt de gynaecoloog me eindelijk aan maar wel met een wat bezorgde blik daarna kijkt hij ook even naar Jeffery terwijl hij het scherm eindelijk omdraait.
‘’Ik heb helaas geen goed nieuws voor jullie’’ begint hij. Ik kijk naar het scherm en zie een heleboel vlekken en bellen maar verder niet veel. ‘’Ik zal het jullie even uitleggen. Wat we hier zien noemen we een mola zwangerschap. Er heeft duidelijk een kindje gezeten dat kan ik zien.. Tijdens het groeien van je baarmoeder en vruchtzak is er ergens iets mis gegaan. Er zijn cellen ontstaan in je baarmoeder bij het kindje en deze hebben zich in een heel snel tempo constant vermenigvuldigd. Het klinkt heel hard maar ik ga het gewoon zeggen zoals het is, deze cellen zijn kanker cellen.
Doordat deze cellen in je baarmoeder direct bij het kindje zitten lost het kindje eigenlijk op. Het klinkt heel raar maar dat is wel wat er gebeurt’’ gaat hij verder.
Ondertussen laat hij de beelden van de echo doorgaan en kijken we nog steeds naar mijn baarmoeder.
Hij beweegt heen en weer over het scherm en stopt opeens en zegt kijk daar. We zien een kleine open plek tussen alle vlekken met daarin iets wat lijkt op een heel klein lichaampje. Je ziet nog net het lijfje en hoofdje van het kindje.
Hij schuift verder over het scherm en zegt hé wacht even.. Ik kijk Jeffery aan en begin me heel schuldig te voelen tegen over hem.. Hij kijkt alleen maar strak naar het scherm.
Hij draait het scherm nog iets verder mijn kant op en zegt dit lijkt wel of het … Ja ik zie er twee zegt hij dan opeens. Hij plaatst een A en een B op het beeld, het is niet goed te zien voor jullie maar achter a en b zit een kindje. Mijn gevoel bleek dus gewoon echt al die tijd te kloppen en ik mezelf maar voor gek verklaren…
Het was een tweeling zegt hij dan nog een keer omdat hij ziet dat we een beetje in shock zijn. ‘’Komen tweelingen voor in jullie familie?’’ vraagt hij. Bij ons beide niet dus dit is echt heel bijzonder.
Hij gaat verder en verteld over de 2 soorten mola zwangerschappen die er zijn. Je hebt de complete mola zwangerschap, dit houd in dat er geen kindje ontstaat. De andere vorm heet partiële mola zwangerschap, deze vorm houd in dat er wel een kindje ontstaat maar deze is heel erg misvormt en zal niet levensvatbaar zijn. Nu val jij zeker onder de tweede vorm alleen is het bijzondere aan jouw geval dat het om 2 kindjes gaat. Over de mola is al heel erg weinig bekent omdat het zo zeldzaam is maar deze vorm die jij hebt is nog even een stapje extra uitzonderlijk. Ook is er nog een kans dat je chemo zal moeten ondergaan als de operatie niet genoeg blijkt te zijn maar dat kunnen we pas zien in de weken erna doormiddel van onderzoeken.
De baarmoeder is nu al zo groot dat je eigenlijk al een half jaar zwanger zou moeten zijn. Je moet zo snel mogelijk geopereerd worden want als we nog een dag of 2 wachten heeft het zich te snel verspreid en zal je baarmoeder er waarschijnlijk ook uit moeten. Het enige wat ik kan uitbrengen is ‘’De zwangerschap word dus sowieso beëindigt?’’ Ja antwoord de gynaecoloog. De kindjes zijn niet levensvatbaar en als we nu te lang wachten kan jij ook komen te overlijden gaat hij verder.
‘’De operatie zal zo snel mogelijk gedaan moeten worden het liefst heb ik vanavond al maar dat gaat helaas niet meer. (het was inmiddels al een uur of 21.00 s ’avonds) Morgen ochtend ben je als eerste aan de beurt’’ zegt de gynaecoloog. Hij gaat een bed zoeken op de spoedeisende hulp maar lijkt hier erg veel moeite mee te hebben. Het is erg druk en eigenlijk is er geen bed over zegt hij wanneer hij even terug komt. Maar je kan absoluut niet naar huis nu.
Ik vraag of Jeffery bij mij mag blijven maar niemand mag blijven.. Nog steeds heeft Jeffery niet veel gezegd hij keert erg in zichzelf en weet niet goed hoe hij het beste kan reageren en wat hij het beste voor mij kan doen op dat moment.
Meer en meer begin ik me schuldig te voelen tegenover Jeffery. Hij wilde dit ook zo graag het is mijn lichaam wat gefaald heeft, mijn lichaam die wel zwanger kan worden maar niet op een normale manier zwanger kan blijven. Ik heb gefaald ik heb Jeffery in de steek gelaten.
Ik begin in mezelf te praten. ‘’We waren zwanger nee wacht even we zijn zwanger we zijn gewoon nog steeds zwanger van een tweeling en zolang we dat nog zijn blijf ik tegen mijn buik praten en over mijn buik wrijven..
Ondertussen vraagt een assistente of er nog iemand zit te wachten op ons. Ik zeg dat mijn moeder in de wachtkamer zit en vraag of ze haar wilt halen. Dit doet ze meteen. Zodra mijn moeder binnen komt voel ik een brok in mijn keel en de tranen heel hoog zitten maar ik probeer alles zo snel mogelijk weg te slikken. Ik wil sterk blijven voor Jeffery en mijn moeder ik wil niet dat ze zich nog vreselijker voelen ik zie dat ze een gevoel van onmacht hebben beide en wil dit wegnemen maar weet niet goed hoe ik dit moet doen.
De gynaecoloog heeft een bed gevonden en we worden daar heen gebracht door weer een andere assistente. Ondertussen vraagt ze of ik nog iets wil eten omdat ik daarna nuchter moet blijven. Ik heb geen honger maar zeg toch maar ja op alles in de hoop dat ook Jeffery en mijn moeder er iets van eten maar die willen dat ik alles zelf op eet.
Op het moment dat ik op het bed lig bedenk ik me dat ik helemaal niks van spullen heb en het is te laat om nog iets te laten halen en brengen. Het is inmiddels rond 22.45 uur en ze moeten nu toch echt vertrekken, de lichten gaan al bijna uit op de hele spoedafdeling.
Mijn moeder en Jeffery geven me beide een dikke knuffel en ik merk dat die brok in mijn keel weer helemaal terug is. Ik houd me groot en zodra ze uit het zicht zijn breek ik even. Er liggen nog 5 andere mensen dus ik probeer dit zo stil mogelijk te doen en mezelf heel snel te herpakken.
Ik heb me in een lange tijd niet zo eenzaam, alleen, onzeker en bang gevoeld. Ik kan alleen maar denken aan hoe mijn familie zich nu voelt en zit nog lang met Jeffery te appen. Uiteindelijk wil ik wat proberen te slapen maar merk na 5 minuten al dat dit niet gaat werken. Ik speel tot een uur of 5.00 een spelletje op mijn telefoon en praat constant in mezelf tegen onze kindjes en wrijf non-stop over mijn buik. Dan val ik toch nog in slaap. Om 6.00 uur gaan de lichten aan en word ik alweer wakker en word van iedereen de bloeddruk en temperatuur gemeten.